بیش از سه دهه است که استادان، محققان و کارشناسان آموزش زبان انگلیسی به «راهبردهای یادگیری» (Learning Strategies) پرداخته اند. از تحقیقات روبین (1975) و استرن (1975) گرفته تا طبقه بندی راهبردهای یادگیری آکسفورد (1990) و نظریه های زبان آموزی اومالی و شاموت (1990) که در بردارنده راهبردهای یادگیری اند، همه و همه تلاش کرده اند که راهبردهای زبان آموزی مناسبی را شناسایی کنند. آنچه که همزمان با این تحقیقات مطرح بوده است، همانا پایایی (Reliability) و روایی (Validity) ابزارهای انتخاب راهبردهای یادگیری است. در این مقاله، نتایج اجرای یک پرسشنامه راهبردهای یادگیری به نام «پرسشنامه راهبردهای زبان آموزی» آکسفورد (1990 گزارش می شود. این پرسشنامه پنجاه سوالی است و برای کاربرد در محیط های غیر انگلیسی زبان طراحی شده است. نتایج این تحقیق - که با روش آماری «تحلیل عامل تاییدی» (Confirmatory Factor Analysis) و «آلفای کرانباخ» (Cronbach’s Alpha) بدست آمده است، نشان می دهد که پایایی پرسشنامه SILL مناسب است، ولی روایی سازه آن در حد انتظار نیست؛ پس، باید سازه های آن را بازنگری کرد.

پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا راهبردهای غالب یادگیری را در زبان آموزان ایرانی مشخص نماید. بدین منظور از پرسشنامه ربکا آکسفورد (1990) که شامل شش زیرگروه حافظه، شناختی، جبرانی، فراشناختی، عاطفی و اجتماعی می باشد، استفاده گردید. پس از بررسی روایی و پایایی پرسشنامه از 3000 دانشجو خواسته شد به آن پاسخ دهند. پس از بررسی نتایج مشخص گردید که زبان آموزان ایرانی بیشتر از راهبردهای فراشناختی و جبرانی استفاده می کنند. یافته های آزمون تی همچنین تفاوت معناداری میان راهبردهای حافظه و اجتماعی را در متغیر جنسیت نشان داد. در پایان به زبان آموزان، معلمان و مولفان توصیه شد تا از تمامی راهبردها، بالاخص راهبردهای فراشناختی در امر یادگیری، تدریس و تالیف بهره کافی و وافی ببرند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

توجه به سبک های یادگیری و مؤلفه های تعیین کننده آن برای دانش آموزان از ضروریات تعلیم و تربیت در دنیای امروز است. پژوهش حاضر درصدد بررسی رابطهٔ بین سبک های یادگیری (با توجه به مؤلفه های اصلی آن) با مهارت های زبان آموزی (زبان انگلیسی) است. بدین منظور جامعه آماری پژوهش، دبیرستان های شهرستان چالوس به تعداد 1260 نفر است که به روش نمونه گیری تصادفی پسرانه از نوع طبقه ای به تعداد 154 نفر بر اساس جدول کرجسی-مورگان انتخاب شده اند. این پژوهش براساس نظریه ورمونت و ریجسویک (برای سنجش سبک های یادگیری) و مهارت های زبان آموزی (مهارت های گوش دادن، صحبت کردن، خواندن و نوشتن) زبان انگلیسی تدوین شده است. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد سبک های یادگیری است و تجزیه وتحلیل پژوهش حاضر با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام پذیرفت. یافته های حاصل از پژوهش حاضر نشان می دهد که کلیه سبک های یادگیری با مهارت های زبان آموزی ارتباط مثبت و مستقیم دارد. اما دو سبک یادگیری غیرمتمرکز با ضریب 497/0 و سبک یادگیری معطوف به معنا و هدف با ضریب 283/0 بیشترین اهمیت را داشته اند. درنتیجه، می توان گفت که اگر نظام آموزشی برای ارتقاء و فهم هر چه بیشتر سبک یادگیری غیرمتمرکز و متکی بر معنا و هدف موردتوجه قرار دهد، به دانش آموزان در کسب مهارت زبان آموزی کمک و مساعدت بیشتری اعمال خواهد نمود. به عبارت دیگر، ضرورت بازشناسی نقش سبک های یادگیری در پیش بینی مهارت های زبان آموزی دانش آموزان مورد تأیید واقع شد.

در این مقاله چگونگی ویژگیهای ذهن کودک در ارتباط با آغاز و رشد زبان بر پایه سه فرضیه عمده یعنی فرضیه اسکینر با عنوان "شرطی شدگی رفتار زبانی" فرضیه پیاژه با عنوان "زبان آموزی و بناگرایی شناخت" و فرضیه چامسکی با عنوان "ذاتی گرایی زبان" ارایه و بررسی می شود. پس از ارایه هر فرضیه کمبودها و نارساییهای آن بر اساس نظر پژوهشگران دیگر بیان می گردد. در این مقاله، همچنین نقاط قوت فرضیه های یاد شده به ویژه فرضیه ذاتی گرایی زبان ارایه شده است.

برنامه ریزی درسی بر اساس معیارهای علمی، از اصول اولیۀ برنامه ریزی آموزشی می باشد و تعریف امکانات و ابزارها نیز باید در این راستا صورت گیرد. چنانچه برنامه های آموزشی فقط با توجه به افراد و امکانات موجود و با معیارهای غیر علمی تدوین گردد، هم کمیّت و کیفیّت رشته خدشه دار می شود و هم برنامۀ تدوین شده منجر به اتلاف وقت، هزینه و نیروی انسانی خواهد شد. انطباق برنامه با معیارهای علمی روز و بازنگری و روزآمد کردن برنامه بر اساس یافته ها و نیازها، از ضروریات هر رشته و از جمله وظایف برنامه ریزان در گروه های آموزشی می باشد. تجربۀ به دست آمده در سالیان گذشته بستری مناسب برای بررسی و نقد اشکالات ساختاری و محتوایی برنامۀ درسی دورۀ کارشناسی مترجمی زبان آلمانی فراهم ساخته است تا این برنامه مورد بازبینی قرار گیرد.